Një ditë, ka me ra edhe n’lëndinat e tua
ai shi i idhët,
ka me t’i vdekë t'gjitha lulet.
At'herë ke me kuptue sa e trishtueme asht’
m’u end si bari i humbun pa tufën,
e frigohem se do t’mbijnë gjith magjistricat femna
me ta mjelë hanën.
Ke m’u end’ në terre
te prekë trungjet e pemve pa kunorë e pa gjethe.
Por, prapë do ta lë ta njohësh ndër gishta
zogun që përsërit kangën teme të ndershme.
No comments:
Post a Comment